زمینه و اهداف: آندوسکوپی فیبر اپتیک ابزار کار آمد تشخیصی و درمانی است که امروزه استفاده از آن در هر گروه سنی از کودکان افزایش یافته است. این مطالعه جهت بررسی یافته های شایع آندوسکوپی و اندیکاسیون های منجر به آندوسکوپی در کودکان از تنها مرکز آندوسکوپی کودکان در منطقه شمال غرب ایران و مقایسه آن با سایر مراکز انجام گرفته است.روش بررسی: یافته های جمعیت شناختی و اندیکاسیون های آندوسکوپی در385 بیمار مراجعه کننده به بخش آندوسکوپی مرکز آموزشی ـ درمانی کودکان تبریز به صورت توصیفی مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: در طی این بررسی بیشترین موارد آندوسکوپی درگروه سنی 12-6 سال و سپس در گروه سنی 16-12 سال بود. دویست و بیست و چهار بیمار پسر و 161 بیمار دختر بودند. اندیکاسیون های آندوسکوپی شامل درد مزمن شکم (123)، خونریزی گوارشی (90)، استفراغ مکرر (84)، بررسی واریس مری (21)، اختلال رشد (19)، اسهال مزمن (15)، سوء جذب (6)، بلع مواد سوزاننده (5) و علل متفرقه (22) بود. شایع ترین نمای آندوسکوپی در بیماران اریتم و اروزیون معده (25.6%) بود. اریتم مری و معده 24.6%، اریتم مری و شکاف مخاطی 15.1%، واریس مری 13% و نمای طبیعی10.1 % بود. یافته های آندوسکوپی در بیماران مبتلا به درد مزمن شکمی شامل اریتم و اروزیون معده (32.5%)، اریتم مری و معده (32.5%) و زخم (5.7%) بود. در بیماران مبتلا به خونریزی GI شایع ترین نمای آندوسکوپی اریتم و اروزیون معده (%45.5) و به دنبال آن واریس مری (32.2%) و زخم پپتیک (21.1%) بودند.نتیجه گیری: آندوسکوپی دستگاه گوارش فوقانی روش تشخیصی مفیدی در بیماریهای دستگاه گوارشی کودکان به شمار می رود. ازوفاگوگاستریت در کودکان به وفور مشاهده می شود که باید در بررسی درد های مزمن شکم، خونریزی، استفراغ های مکرر و اختلال رشد بعد از رد سایر علل، به فکر آنها نیز بود.

مقدمه: یکی از مشکلات شایع حین آندوسکوپی دستگاه گوارش فوقانی (Esophagogastroduodenoscopy یا EGD) وجود حباب هوا و کف در معده و دئودنوم است که بررسی دقیق مخاط ها را مشکل می کند. در این مطالعه، اثربخشی داروی سایمتیکن در کاهش حباب های هوای معده و دئودنوم، زمان آندوسکوپی و رضایت بیمار تعیین شد.روش ها: این کارآزمایی بالینی دوسوکور و کنترل شده با دارونما، روی افرادی که جهت انجام EGD انتخابی به کلینیک پورسینای حکیم شهر اصفهان مراجعه کردند انجام شد. شرکت کنندگان یک قرص سایمتیکن (mg 40) یا دارونما را 15 تا 30 دقیقه قبل از انجام آندوسکوپی به همراه 30 میلی لیتر آب مصرف کردند. میزان حباب هوای معده و دئودنوم طی آندوسکوپی توسط آندوسکوپیست از 0 تا 3 درجه بندی و زمان آندوسکوپی نیز ثبت شد. رضایت مندی افراد نسبت به آندوسکوپی از 0 تا 10 نمره دهی شد.یافته ها: طی مطالعه، 90 نفر در گروه سایمتیکن و 83 نفر در گروه دارونما وارد شدند. میزان حباب هوای معده در گروه سایمتیکن به طور معنی داری کمتر از گروه دارونما بود (0.002 = P). بین دو گروه تفاوت معنی داری در میزان حباب هوای دئودنوم یافت نشد (0.05<P). مدت زمان انجام آندوسکوپی در گروه سایمتیکن به طور متوسط یک دقیقه کمتر از گروه دارونما بود (0.001>P). رضایت مندی بیماران بین دو گروه یکسان بود (0.646 = P). در گروه سایمتیکن عارضه دارویی جدی مشاهده نشد.نتیجه گیری: استفاده از سایمتیکن قبل از EGD به طور قابل توجهی باعث کاهش میزان حباب هوا و کف در معده می شود و امکان بررسی دقیق تر مخاط را فراهم می سازد و به علاوه زمان انجام آندوسکوپی را کاهش می دهد. بدین ترتیب، استفاده معمول از سایمتیکن جهت آمادگی قبل از انجام EGD توصیه می شود.

آندوسکوپی فوقانی دستگاه گوارش EGD(Esophagogastroduodenoscopy) در سالهای اخیر پیشرفت زیادی در تشخیص و درمان بیماریهای دستگاه گوارش در بزرگسالان کرده و شیرخواران و کودکان نیز از این پیشرفت بهره مند شده اند. هدف این مطالعه ارائه علل منجر به انجام EGD، یافته های آن و فراوانی هلیکوباکترپیلوری در 120 بیمار مراجعه کننده به بخش گوارش بیمارستان کودکان ابوذر اهواز در مدت 8 ماه (دی 1377 - مرداد 1378) و مقایسه آنها با سایر مراکز است. علل مراجعه بیماران شکم درد مزمن، استفراغ خونی، عدم رشد کافی، استفراغ مزمن، ملنا، پنومونی مکرر و سیروز کبدی به ترتیب در 39(32.5%)، 36(30%)،15(12.5%)، 12(10%)، 4(3.3%)  و از میدازولام وریدی در 11 بیمار استفاده شد. بیوپسی از مری، معده یا دوازدهه (از 1، 2 یا هر سه قسمت) از 98 بیمار گرفته شد. شایعترین یافته آندوسکوپی که با پاسخ آسیب شناسی تایید شد گاستریت در 21(53.8%)، 12(38.7%)و 4(14%) مورد و پس از آن گاسترودؤدنیت در 16(41%)، 8(25.8%)و 4(14%) مورد از بیوپسی های گرفته شده از بیماران با شکم درد مزمن، استفراغ خونی و سایر موارد منجر به آندوسکوپی بود. 3 مورد از وفاگوگاستریت و 3 مورد وفاگوگاسترودؤدنیت نیز تایید شد. در 71 مورد (72.4%) از کل بیوپسی های انجام شده التهاب معده به تنهایی یا همراه با التهاب مری یا دوازدهه دیده شد و هلیکوباکترپیلوری در 52(73.2%) مورد از 71 مورد بیوپسی دیده شد که در 29 (74.4%)، 12(57.1%) و 11 مورد (100%) به ترتیب از گاستریت های همراه با شکم درد مزمن، استفراغ خونی و سایر بیماری ها بود. در 1 مورد زخم معده و 1 مورد زخم دوازدهه نیز هلیکوباکترپیلوری دیده شد(جمعا در 55% کل بیوپسی ها). سایر یافته های مهم تایید شده با بیوپسی عبارت بودند از برگشت محتویات معده به مری (14.2%)، عدم وجود ویلوسهای دوازدهه (8.2%) و بیماری سلیاک (7.2%)، زخم معده 3 و زخم دوازدهه فقط 1 مورد دیده شد. به علت عدم وجود امکان کافی انجام تستهای سرولوژیک، اوره اَز ، تست تنفسی اوره 13 C- و تعیین اسیدیتی مری میسر نبود. هیچ گونه عارضه ای در حین انجام EGD و یا بعد از تست تنفسی اوره 13c- و یا بعد از آن دیده نشد. آندوسکوپی فوقانی روش قابل تحمل و بی خطری در ارزیابی بیماریهای دستگاه گوارش در کودکان می باشد و درصد بالای هلیکوباکترپیلوری در این مطالعه شایان توجه بیشتر به آن و راه اندازی سایر روشهای تشخیصی در این منطقه می باشد.

سابقه و هدف: یکی از مشکلات آندوسکوپی دستگاه گوارش فوقانی اضطراب بیمار از انجام آن است. با توجه به عوارض ترس در فرایند آندوسکوپی و گزارشات متناقض از تاثیر میدازولام بر تغییرات اشباع اکیسژن خون شریانی و به منظور تعیین اثر این دارو بر میزان اشباع اکسیژن خون شریانی این تحقیق در بیمارستان بوعلی در سال 1380 انجام گرفت. مواد و روش ها: این مطالعه به روش کار آزمایی بالینی از نوع دو سوکور با نمونه گیری مستمر بر روی 60 بیمار بدون سابقه قبلی بیماری های قلبی، تنفسی، کلیوی، کبدی و عدم مصرف سیگار انجام شد. بیماران به طور تصادفی به گروه مداخله و شاهد (هر یک 30 نفر) تقسیم شدند. 1 دقیقه قبل از آندوسکوپی به گروه شاهد 5 cc سرم فیزیولوژیک وریدی و به گروه مداخله 0.07 mg/kg میدازولام وریدی تزریق شد. از یک دقیقه قبل از آندوسکوپی تا یک دقیقه پس از اتمام آندوسکوپی به فواصل یک دقیقه میزان اشباع اکسیژن خون شریانی به وسیله پالس اکسیمتر اندازه گیری شد و تغییرات آن بین گروه ها مورد مقایسه قرار گرفت. نتیجه گیری و توصیه ها: تجویز میدازولام در آندوسکوپی باعث کاهش اشباع اکسیژن خون شریانی نمی شود با این حل توصیه می شود بیماران در حین آندوسکوپی مانیتورینگ شوند.

سابقه و هدف: آندوسکوپی تشخیصی و درمانی به طور رایج در اکثر مراکز دنیا ازجمله ایران استفاده می شود و این روش مانند همه روش های تهاجمی ، احتمال خطرات بالقوه مهمی را برای بیماران به همراه دارد. هدف این پژوهش تعیین عوارض آندوسکوپی دستگاه گوارش فوقانی در بیماران مراجعه کننده به بیمارستان فاطمیه سمنان طی سال های 80-1370 می باشد. مواد و روش ها: این پژوهش از نوع مطالعه توصیفی - مقطعی می باشد که طی آن در یک دوره 10 ساله (80-1370) کلیه بیمارانی (25820 مورد) که به منظور انجام آندوسکوپی تشخیصی یا درمانی دستگاه گوارش فوقانی به بیمارستان فاطمیه سمنان مراجعه نموده و تحت آندوسکوپی قرار گرفته بودند به صورت سرشماری انتخاب شدند وضمن ثبت اطلاعات دموگرافیک ، عوارض آندوسکوپی در آن ها مورد ارزیابی قرار گرفت . یافته ها: بررسی آماری داده ها نشان داد که میزان بروز عوارض 116/0 درصد می باشد که 073/0درصد مربوط به عوارض گاستروسکوپی تشخیصی (058/0 بدون بیوپسی و 015/0 با بیوپسی) بودند و شامل مالوری وایز (پارگی مخاط جدار مری و معده ) 026/0 درصد، در رفتگی مفصل فک 015/0درصد، ایست قلبی تنفسی 015/0درصد، گیرکردن دستگاه 0.002 درصد، خونریزی 001/0 درصد و بقیه موارد (014/0 درصد) شامل پرفوراسیون ، تشنج ، هذیان ، لیکن پلان ، خونریزی از بینی ، آسپیراسیون و متهموگلوبینمی بودند. از طرفی عوارض گاستروسکوپی درمانی 019/0 درصد (اسکلروتراپی 015/0 درصد و پولیپکتومی 004/0 درصد) بود. ضمنا از کل موارد 023/0 درصد فوت کردند. بحث: یافته ها نشان می دهد که آندوسکوپی ، مانند همه روش های تهاجمی ، احتمال بروز عوارضی را برای بیماران به همراه دارد. بر این اساس پیشنهاد می گردد برای پیشگیری از این عوارض در انتخاب بیمار، تکنیک مناسب و آندوسکوپیست مجرب دقت لازم به عمل آید.

زمینه و هدف: آندوسکوپی دستگاه گوارش فوقانی، بهترین راه برای معاینه مخاط بخش فوقانی دستگاه گوارش و بررسی وجود ضایعات آن، به ویژه در افراد دچار سو هاضمه است. از سویی، انجام آندوسکوپی با مشکلات و ناراحتی برای بیمار همراه است و هزینه قابل توجهی را نیز به همراه دارد. هدف از این مطالعه تعیین فراوانی یافته های آندوسکوپی دستگاه گوارش فوقانی در بیمارانی است که در سالهای 1370 تا 1380 با شکایات متفاوتی، جهت آندوسکوپی به بیمارستان فیروزآبادی شهر تهران مراجعه کرده اند.روش بررسی: در این مطالعه که به صورت تحلیلی - مقطعی (Analytical cross-sectional) انجام شده است، نتایج آندوسکوپی دستگاه گوارش فوقانی کلیه بیماران مراجعه کننده به بیمارستان فیروزآبادی شهر تهران در فاصله سالهای 1380-1370 به روش سرشماری مورد ارزیابی قرار گرفتند که مشتمل بر 4859 فرد می باشند. اطلاعات توسط نرم افزار آماری SPSS V.10 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: از مجموع 4859 فرد مورد بررسی، %46.7 مرد و %53.3 زن بودند. بیشترین علل مراجعه، درد اپیگاستر %51.9، سوزش سردل %14.2 و ملنا %7.1 بود. بیشترین فراوانی اختلالات مشاهده شده، پیشنهاد کننده گاستریت %23، ازوفاژیت %14.8 و زخم پپتیک %13 بود. بیشترین فراوانی زخم دئودنوم در گروه سنی زیر 35 سال (%10.8) دیده شد؛ در حالی که بیشترین فراوانی زخم معده در گروه سنی بالای 45 سال (%7.5) مشاهده گردید؛ ضمن آنکه فراوانی اکثر یافته های آندوسکوپی به طور معنی داری در مردان بیش از زنان گزارش شد (p<0.05).نتیجه گیری: مطالعه حاضر با توجه به تعداد نمونه های زیاد و بررسی ده ساله داده ها، اطلاعات توصیفی مفیدی از یافته های آندوسکوپی در اختیار می گذارد؛ ضمن آنکه اختلالات آماری معنی دار به دست آمده نیز قابل تامل می باشند.

زمینه و هدف: تصور می شود انتقال ویروس هپاتیت B از طریق آندوسکوپی پدیده نادری است. هدف این مطالعه بررسی اثرات روش ضد عفونی استاندارد آندوسکوپ ها و وسایل جانبی در مقایسه با ضد عفونی متداول، بر روی انتقال هپاتیت B است.روش بررسی: یک مطالعه آینده نگر همزمان در سه مرکز آندوسکوپی فوقانی بیماران در ایران بدون دخالت در روش ضد عفونی متداول آنها انجام شد. در مراکز اول و دوم روش استاندارد ضدعفونی (شست و شوی دستی داخل آندوسکوپ و به دنبال آن قرارگیری در معرض گلوتارآلدئید 2% قبل از شروع آندوسکوپی بعدی و بین اعمال به مدت 20 دقیقه) و در مرکز سوم روش ضدعفونی متداول (4 دقیقه در معرض گلوتارآلدئید 2%) انجام شد.HBsAg برای تمام بیماران بررسی شد و یک پرسشنامه برای به دست آوردن اطلاعات در مورد عوامل خطر هپاتیت B تکمیل گردید. 6 ماه بعد از آزمایش HBsAg تکرار شد و پرسشنامه جدیدی برای عوامل خطر هپاتیت B تکمیل گردید.یافته ها: 520 بیمار (273 مرد و 247 زن) با میانگین سنی 48.35 سال در طرح شرکت داشتند. برای 311 بیمار به طور استاندارد و برای 209 بیمار به طور مرسوم دستگاه آندوسکوپی ضدعفونی شد. در روش استاندارد، دستگاه به مدت 20 دقیقه و در روش مرسوم، به مدت 4 دقیقه در گلوتارآلدئید قرار داده شد. 19 بیمار (10 بیمار گروه مرسوم و 9 بیمار گروه استاندارد) از نظر (%3.7) HBsAg مثبت بودند.عوامل خطر HBV، 1 بیمار (%73.7) سابقه اعمال دندانپزشکی، 2 بیمار (%10.5) سابقه خانوادگی HBV و 2 بیمار (%10.5) سابقه انتقال خون داشتند. شش ماه بعد بیماران از نظر HBsAg بررسی شدند. در بین بیماران با HBsAg منفی، یک بیمار که به روش متداول آندوسکوپی شده بود دچار HBsAg+ شد.نتیجه گیری: امکان انتقال HBV از طریق آندوسکوپی در روش ضدعفونی مرسوم بسیار پایین است. برای اثبات این نکته که روش ضدعفونی استاندارد بهتر از ضدعفونی مرسوم جلوی انتقال HBV را می گیرد، نیاز به یک مطالعه بسیار بزرگ چند مرکزی در آینده می باشد.

سابقه و هدف: با توجه به اهمیت تک یاخته های روده باریک به عنوان یکی از علل سوء هاضمه (Dyspepsia)، بررسی شیوع این انگل ها در این بیماران مهم می باشد. هدف از این مطالعه بررسی شیوع تک یاخته های روده باریک در مجموعه ای از بیماران مبتلا به سوء هاضمه مراجعه کننده به بخش آندوسکوپی بیمارستان های منتخب شهر تهران می باشد.مواد و روشها: مطالعه به صورت مقطعی بر روی 130 بیمار مبتلا به سوء هاضمه که بین سال های 83 تا 85 در بخش آندوسکوپی بیمارستانهای بقیه اله ولیعصر ناجا و امام خمینی تهران تحت آندوسکوپی فوقانی دستگاه گوارش قرار گرفته و با استفاده از سه روش: آسپیراسیون از طریق آندوسکوپی، بیوپسی دوازدهه و آزمایش مدفوع از نظر ابتلا به تک یاخته های روده باریک و همزمان با استفاده از تست اوره آز سریع (Rapid urease test) از نظر وجود عفونت با هلیکوباکترپیلوری بررسی شدند. این بیماران فاقد بیماری بدخیم، بیماریهای ژنتیکی و متابولیک اثبات شده و سابقه درمانی آنتی بیوتیکی بمدت حداقل 3 روز متوالی طی 1 ماه گذشته بودند.یافته ها: در بررسی نمونه های مدفوع 105 بیمار و آسپیراسیون و بیوپسی دوازدهه 130 بیمار تنها 4 مورد ژیاردیا (3.1%) مشاهده گردید. در نمونه های آسپیراسیون و بیوپسی دوازدهه نیز به ترتیب 2 مورد (1.5%) و 1 مورد (0.8%) ژیاردیا مشاهده گردید. هیچ موردی از آلودگی با کریپتوسپوریدیوم، سیکلوسپورا و ایزوسپورا مشاهده نگردید. بر اساس تست اوره آز سریع 61 نفر (46.9%) دارای آلودگی با هلیکوباکترپیلوری بودند. 4 بیماری که دارای ژیاردیا بوده اند، همگی از نظر هلیکوباکترپیلوری مثبت بودند.نتیجه گیری: به نظر می رسد ژیاردیا و سایر انگلهای روه باریک نقش چندانی در ایجاد سوء هاضمه نداشته باشند، هر چند نقش هلیکوباکترپیلوری در ایجاد سوء هاضمه بارزتر است. همچنین آزمایش مدفوع با روش تغلیظی فرمالین اتر نیز می تواند موارد مثبت بیشتری را در خصوص انگل ژیاردیا تشخیص دهد.

مقدمه: عفونت هپاتیت (HCV) C یکی از مسایل بهداشتی مهم در کشور ما می باشد. تصور می شود که انتقال ویروس هپاتیت C از طریق دستگاههای آندوسکوپی بندرت اتفاق می افتد. هدف این مطالعه بررسی میزان انتقال هپاتیت C بدنبال آندوسکوپی بعد از ضدعفونی به روش رایج و معمولی می باشد.مواد و روشها: در طی یک مطالعه آینده نگر 456 مورد بیمار که جهت آنها آندوسکوپی فوقانی انجام شده است مورد بررسی قرار گرفته اند. دستگاه های آندوسکوپی به روش معمولی با گلوتارالدئید 2% و به مدت 5 دقیقه ضدعفونی شده اند. آنتی بادی HCV جهت تمام بیماران چک شده و جهت بررسی سایر ریسک فاکتورهای هپاتیت C نیز پرسشنامه اطلاعات فردی بیماران ثبت شده است. شش ماه و یکسال بعد مجددا تست HCV آنتی بادی کنترل و نتایج مثبت به روش PCR ارزیابی شده اند. پانصد فرد دهنده سالم خون بعنوان گروه کنترل مورد مطالعه قرار گرفته اند.یافته ها: در 5 بیمار (%1) نتایج آنتی بادی HCV مثبت گزارش شد. در 3 نفر از بیماران فوق عفونت HCV به روش PCR تایید شده است. در گروه کنترل نیز 6 نفر آنتی بادی HCV مثبت داشتند (%1.2). انتقال خون، سابقه تزریق دارویی غیربهداشتی، دستکاری های دندانپزشکی از عوامل خطر مستقل عفونت هپاتیت ‍C در گروه بیماران و کنترل بودند. تفاوت آماری قابل توجهی بین گروه بیماران و کنترل از نظر میزان شیوع آنتی بادی HCV دیده نشد (p=0.74).بحث و نتیجه گیری: به نظر نمی رسد که آندوسکوپی که به روشهای معمولی ضدعفونی می شود نقش عمده ای در انتقال عفونت هپاتیت C داشته باشد و روش ضدعفونی مناسب از انتقال آن جلوگیری می کند.